Toen ik klein was en nog in Sinterklaas geloofde was ik erg bang van de
man met witte baard. Meer dan eens heb ik een foto van mezelf gezien met
dikke tranen op schoot bij Sinterklaas...Stond je minuten aan te
schuiven om Sinterklaas te zien en dan maar huilen. Ook als hij thuis kwam, vond ik het eng. Mijn ouders zijn altijd zo slim geweest de Goed Heilig man veraf te zoeken, want ik heb hem nooit herkend als de buurman of een oom. Maar hij maakte wel indruk. Gelukkig heb ik er geen trauma aan overgehouden. Laat het feest voor al die kindjes maar losbarsten, zo gezellig!
En daarna op naar de Kerst, want dat is mijn feestje. Hopelijk dit jaar zonder strubbelingen, want vorig jaar was heftig.
Hier en daar krijgt ons huis al wat kerstsfeer uitstraling, ik wacht niet tot Sinterklaas weer weg is. Die houdt ook wel van wat lichtjes en sterretjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten